Op de home-pagina van mijn website kun je het al groot zien staan: terug naar de kern. Maar wat bedoel ik daarmee en misschien nog wel een belangrijkere vraag: hoe doe je dat? Ik geloof, naarmate je ouder wordt, je onbewust steeds meer verwijderd raakt van je kern. Je oorspronkelijke zelf. Dit gebeurt onder andere door ervaringen waarin je mogelijk gekwetst bent. Belemmerende overtuigingen die je gaandeweg zelf of met “hulp” van anderen ontwikkeld hebt. En aangepast en sociaal wenselijk gedrag wat je bent gaan vertonen om ergens bij te horen. Hierdoor ben je ongemerkt steeds een stukje meer van jezelf verwijderd geraakt. Dit kan heel lang goed gaan totdat er, ogenschijnlijk ineens, iets gaat wringen. Je voelt je verdrietig, gefrustreerd, geïrriteerd, boos, verward of hebt misschien een kort lontje en gaat minder luisteren naar je lichaam. Of je ervaart juist steeds minder. Minder plezier, minder enthousiasme, minder geluksmomentjes. Alles voelt dan een beetje hetzelfde, een beetje mwah en behoorlijk vlak. Dit kunnen allemaal tekenen zijn dat je (te ver) verwijderd bent geraakt van je kern. Herkenbaar? Maar hoe kun je die kern dan weer terugvinden?
Luisteren naar je lichaam
Als je je zo voelt heb je misschien de neiging om er veel over te gaan praten. Je hebt het gevoel dat wanneer je erover praat dat je er aandacht aan besteed en dat je er dus aan “werkt”. Maar praten zorgt er ook voor dat je naar je hoofd schiet wat al snel resulteert in analyseren. Als je start met analyseren kom je als het ware nog dieper in je hoofd terecht en voor je het weet draai je cirkeltjes in je hoofd en raak je steeds verder verstrikt in je eigen denken. Eindstand: je voelt je nog meer verward. Super menselijk maar helaas vaak niet zo helpend. Probeer eens minder te praten en meer te zijn. Dat klinkt simpel maar is voor veel mensen een enorme uitdaging. Want zijn staat voor een hoop mensen gelijk aan niets doen en dat is voor een oplossingsgerichte maatschappij eigenlijk not done. Mocht dit voor jou stiekem ook zo voelen, haal dan eerst dit etiket eraf. Zijn is zijn. Met al het “mooie” en al het “lelijke” wat er is. Zijn is ermee zitten, het doorvoelen, naar je lichaam luisteren, het door je heen laten stromen, toelaten wat er komt, toestaan wat er losgelaten mag worden. Elke keer opnieuw. Wellicht vergt het wat oefening, zeker als je het nog niet gewend bent, maar geef het de kans. Wees niet bang en weet dat al je gevoelens tijdelijk zijn en weer aan je voorbij trekken. Ook al voelt dit niet zo als je er middenin zit.
Vraag geen of minder tips, adviezen, meningen
Wanneer we niet lekker in ons vel zitten hebben we de neiging dit te delen met vrienden of familie. Vaak met als resultaat dat je (ongevraagde) tips, adviezen en meningen krijgt. Veelal goed bedoeld maar meestal op den duur niet helpend. Want alles wat je terugkrijgt is de projectie van de ander. Hierdoor kun je dus juist verder verwijderd raken van jezelf. Hoe meer meningen, adviezen en tips je krijgt hoe minder je nog weet wat je nu oorspronkelijk zelf ook alweer dacht, voelde of wilde. Probeer dus niet alles gelijk te delen of te bespreken als je graag dichter bij je kern wil komen of hier wil blijven.
Ga terug naar je kindertijd
Wat vond je leuk om te doen als kind? Waardoor was je helemaal in je element en vergat je alles om je heen? Wat wakkerde het enthousiasme in je aan? Wat kon je eindeloos doen of waar kon je eindeloos over vertellen? Waardoor vergat je de tijd? Waar dacht je als eerste aan toen je opstond of wat was je laatste gedachte voor het slapengaan? Hoe zag je lievelingsdag eruit? Stel jezelf deze en/of soortgelijke vragen. Denk niet te diep of te lang na maar voel welke woorden, zinnen of onderwerpen opborrelen. Of misschien is het wel een duidelijk positief of enthousiast gevoel. Als je het je echt niet meer kunt herinneren kun je het mogelijk ook aan je ouder(s) vragen of andere mensen uit je kindertijd. Of foto’s terugkijken uit die tijd om je herinnering te stimuleren. Gebruik al deze informatie voor het nu. Wat brengen de antwoorden je? En wat zou je vandaag nog kunnen doen om hier weer naar terug te keren? Houd het vooral simpel. Was je dol op tekenen? Pak pen en papier, denk vooral niet na, en ga weer tekenen. Speelde je het allerliefst buiten? Trek je jas aan en stap vaker “doelloos” naar buiten. In je kindertijd, vooral voor je zevende levensjaar, ligt een groot deel van je oorspronkelijke zelf. Door weer, soortgelijke, dingen te doen als dat je doen deed kun je hier weer dichterbij komen.
Start met intuïtief schrijven
Dit idee komt uit het boek ‘The Artist’s Way’ van Julia Cameron. Een aanrader overigens! Ga elke dag, bij voorkeur in de ochtend, schrijven. Start gewoon met schrijven. Het hoeft geen dagboek te worden, er hoeft geen (verhaal)lijn in te zitten, het hoeft niet netjes, leesbaar of grammaticaal perfect te zijn. De zinnen hoeven niet afgeschreven te worden, etc. Kortom, geen restricties. De enige voorwaarde is constant blijven schrijven ook al weet je niets meer, schrijf dat dan maar letterlijk op. Schrijf net zo lang tot je minimaal drie pagina’s vol hebt. Lees het bij voorkeur ook niet of in ieder geval niet meteen terug om oordelen zoveel mogelijk te voorkomen. Door te schrijven en vooral door echt door te schrijven schakelt je bewuste brein over naar je onbewuste brein. En laten nu juist daar een hoop “antwoorden” liggen die je kunnen helpen dichter bij je gevoel en bij je ware kern te komen. Vragen stellen en deze letterlijk opschrijven gedurende het schrijven van je pagina’s kan je trouwens ook helpen. Als je brein al overgeschakeld is naar je onderbewuste kan hier direct een antwoord uitrollen die je wellicht zal verbazen en/of verrassen.
Zoek de natuur op
En als laatste, en deze verwachtte je waarschijnlijk al van een wandelcoach ;), zoek de natuur veel vaker op en ga wandelen. Het liefst zonder afleiding van bijvoorbeeld muziek, je telefoon, een podcast, etc. Echt alleen wandelen en om je heen kijken. Dit zorgt ervoor dat je goed geaard bent en helpt je in het hier en nu te komen. Om zoveel mogelijk in het hier en nu te blijven kun je hardop of in jezelf benoemen wat je ziet, ruikt, hoort, voelt en misschien wel proeft. Al je zintuigen openzetten en gebruiken zorgt ervoor dat je hier blijft en minder snel afdwaalt. Veel tijd in de natuur doorbrengen brengt rust, ruimte, verstilling, verwondering en aandacht. Allemaal elementen die je kunnen helpen om terug te keren naar je kern en je te helpen luisteren naar je lichaam.